Dag 13 Moab naar het Arches National Park. (Utah)

In Arches National Park hebben wind

en water gezorgd voor de vorming van

heel veel natuurlijke bogen van rode

zandsteen. We begonnen de dag met

een wandeling naar Delicate Arch, het

symbool van Arches. In Arches zijn tal

van wandelpaden, en een van die

wandelingen bracht ons bij Landscape

Arch, de 93 meter wijde boog. En dan

tenslotte de wandeling door Fiery

Furnace. Het was goed dat een ranger

ons de weg wees in deze doolhof van

spelonken. Weer was Moab Valley Inn

ons nachtverblijf, maar wat een dag!

The Marching Men. Een serie torenhoge rotsen paraderen lags de zuidkant van Klondike Bluff, een rotsformatie ten westen van Salt Valley, in een afgelegen noordwesthoek van het park. De rotspartij werd vroeger The Fingers genoemd. Voor de tweede wereldoorlog lag dit deel nog buiten het Arches Park, maar door toedoen van Harry Reed, een Parksupervisor werd dit deel bij Arches gevoegd, en kreeg de rotsparty de huidige naam. Vroeg op Dit was weer een van die dagen waarbij we nauwelijks kilometers maakten. Om 8 uur waren we al op weg naar Arches national Park . Wandelen was de hoofdmoot van vandaag. En Delicate Arch was als allereerste aan de beurt om door ons bezocht te worden. Dus... Er zat een bus achter ons aan vanaf Moab Valley Inn. Daar was gisteravond namelijk een bus met Nederlanders neergestreken. En ook deze menzen gingen Arches bezoeken. Wij reden echter direct door naar de parkeerplaats bij de Wolfe Ranch. We waren echter niet de eersten die hetzelfde idee hadden. Een paar auto's stonden al geparkeerd. Op de parkeerplaats konden we ons schoeisel aandoen, de wandelstokken uittrekken en daar gingen we. Delicate Arch De wandeling naar Delicate Arch zowel de heereis als de terugreis was enerverend. Het eerste stuk ging een beetje heuvel op en heuvel af. maar toe kwam de exchte klim, over de rotsbodem. De route was hier aangegeven door op elkaar gestapelde stene, meestal 4 hoog. Soms echter waren deze steenhopen moeilijk te vinden, en dwaalde je een beetje van het juiste pad af. Ik heb een paar van deze steenhopen gerepareerd, door de stenen weer goed op elkaar te stapelen. Het hoogteverschil dat overbrugd moest worden was 150 meter over 1.5 mijl, behoorlijk steil dus. gedurende de klim stopten we een paar keer. De knieen van Martin kregen het weer flink te verduren. Delicate Arch En daar was dan de beroemdste Arch van de hele wereld. Delicate Arch. Het was er druk, in vergelijking met alle voorgaande dagen. Om de juiste foto's te kunnen maken moest je soms op anderen wachten, Gelukkig hield iedereen rekening met de foto's welke anderen maakten. Wij hebben ons door anderen op de foto laten zetten, en wij op onze beurt deden hetzelfde, door foto's van anderen met hun toestel te maken. Ikzelf heb niet tussen de Arch gestaan, maar wel direkt erbij. De foto's zijn er in elk geval niet minder mooi om. Heel in de verte was de plek te zien waarvan vandaan we de vorige keer Delicate Arch hadden gefotografeerd. De lichtwerking van de zon op Delicate Arch was uitstekend, dat leverde genoeg foto's op. Blijven konden we natuurlijk niet, en na een beetje rond gekeken te hebben begonnen we weer aan de terugweg naar de Wolfe Ranch. Deze keer ging het een heel stuk makkelijker, namelijk bergaf. Maar voor Martin was dat niet zo makkelijk, de belasting op zijn kapotte knie was bergaf het grootst. Dit gaf mij de gelegenheid om alvast een suk vooruit te lopen, en de video- kamera in stelling te brengen. Dat leverde in elk geval een paar mooie beelden op voor het thuisfront. Het was intussen heel wat drukker geworden, heel wat mensen kwamen on tegemoet, op weg naar de Arch der Archen. Om vijf over half elf waren we we terug op de parkeerplaats. Er was geen plekje meer vrij, zelfs naast de parkeerplaats stonden de auto's geparkeerd. Reden daarvoor wa natuurlijk de stralende zon op deze mooie zondag. En daar kwam nog bij dat de Amerikanen morgen Labor Day zouden vieren. Dat betekende sowieso een lang weekeinde voor hen. Een volontair-ranger zat ietwat beschermd tegen de zon een enquete te houden. Hij vroeg aan mij of ik ook een paar vragen wou beantwoorden. natuurlijk werd aan zijn verzoek voldaan. Een foto van Wolfe Ranch heb ik maar niet gemaakt, daar was het te druk voor. Landscape Arch Om 11 uur begonnen we aan onze tweede wandeling, die naar Landscape Arch, de langste boog te wereld. We konden juist nog een parkeerplaats krijgen in dit deel van het park. Onder de boog mocht je niet lopen, het pad was hier afgezet. We zijn na een pauze van zo'n 10 minuten we teruggekeerd naar de parkeerplaats, de wandeling tot aan de Double O-Arch hebben we dus niet afgemaakt. Want we hadden nog een flinke wandeling tegoed. Deze wandeling lever op zich weinig moeilijkheden op. Er was weinig hoogteverschil te overbruggen, het leek meer op een strandwandeling, maar dan een met rode rotspartijen in de directe omgeving. Om 12 uur waren we weer bij onze auto. Ook hier was een volontair-ranger (deze keer een jong meisje) met een enquete bezig. Ze wilde indrukken van de mensen hebben. Zij liet foto's zien, en had graag antwoorden in de trand van, "die foto leek het meest op wat ik heb gezien". Logisch dat vandaag die foto's weren uitgekozen waar veel mensen op te zien waren. Want het was dan ook druk te noemen. Marching Elephants Onze lunch namen we bij de auto, de temperatuur was behoorlijk hoog te noemen. Toen we onze parkeerplaats verlieten duurde het geen 10 seconden voordat de plek alweer was ingenomen. Op onze tocht door het park zouden we nu de Window-Section met een bezoek vereren, maar de benzinenmeter deed ons anders beslissen. We hadden niet getankt, en de meter kwam gevaarlijk dicht in de buurt van het "leeg" punt. Reden voor ons om eerst buiten het park te gaan tanken en dan weer terug het park in, voor het vervolg van onze dag. Want we hadden nog minstens een wandeling door de Fiery Furnace op ons programma staan. Moab lag natuurlijk niet naast de deur, en we moesten helemaal terug daarheen. Voor 16.5 dollar aan benziene ging erin, we waren dus behoorlijk leeg. We namen de gelegenheid waar, en deden ook nog onze dagelijkse inkopen in Moab. Cola, Bier, Tomaten, Nectarines. Op de terugweg naar het park gingen we nog even aan bij onze gids van morgen "Tag A Long", om het resterende bedrag te betalen. Daar kregen we te horen dat "Angel Arch" morgen niet op het programma zou staan. De route was geblokkeerd, er waren teveel oliesporen gekonstateerd. Was dit een slecht voorteken soms? Er werd afgesproken dat we door onze gids aan het hotel zouden worden afgehaald. De route zou verlegd worden naar Horse Canyon. Balance Rock Om half 3 waren we weer terug in het park. De temperatuurmeter wees 33 graden celcius aan. Onze stops onderweg waren zeer wel de moeite waard, zoals de stop bij de Toren van Babel, en die in de buurt van Balance Rock. Maar er was geen tijd meer om een bezoek te brengen aan de Window Section, of aan Devils Garden. De wandeling wachtte ons nog, om 20 minuten voor 4 waren we bij de parkeerplaats aanwezig, vanwaar de wandeling zou starten. Zou de wandeling 3 uur duren, zoals we dat in de planning hadden gezet.? Klokslag 16.00 uur vertrok de groep, onder leiding van ranger Jim, een heel magere ranger, met een dikke bril op. De rugzak welke hij droeg was niet al te groot. Hij had echter wel een radio bij zich. Onze groep bestond uit zo'n 30 personen, nagenoeg allemaal Amerikanen. Behalve de twee Hollanders waren er ook nog 2 Fransen aanwezig, twee vrienden ongeveer van onze leeftijd. Jim, de ranger kontroleerde of iedereen wel voldoende water bij zich had. ook kontroleerde hij ieders schoeisel. En tenslotte zei hij, dat ook ons gewicht werd "gewogen". De reden waarom hij dad deed wisten we natuurlijk allemaal, want, zo zei Jim, "We hadden natuurlijk allemaal de verplichte videofilm bekeken, welke speciaal voor deze wandeling was gemaakt. Nou, de gebroeders Paas waren de enigen die niets van een verplichte film afwisten. Toch mochten we mee met Jim, mee op een wandeltocht die wel zeer spectaculair te noemen was. Zo spectaculair dat deze niet na te vertellen is. Jim vertelde over "Biocrionic Soil", hoe deze substantie onstond uit de wel zeer droge woestijngrond. Alles bij elkaar duurde de wandeling, met daarbij uitleg over datgeen wat we zagen, 3 uur en 10 minuten. De wandeling ging inderdaad door een doolhof, waar maar een uitgang was, en die was bij "onze" Jim bekend.  This is the Fiery Furnace Walk We moesten klimmen, dalen, en armen en benen gebruiken om vooruit te komen. We zagen Brillen Arch (Squeeeze Arch), we zagen 2 kussende honden. We werkten ons met handen en voeten door gevaarlijke spelonken, we moesten door een wel zeer smalle richel doorkruipen. Het werd in elk geval zeer duidelijk waarom mensen met een bepaald gewicht, niet meekonden op deze wandeling, en waarom je geen zondagse leren schoenen mocht dragen. En daar was plotseling in deze doolhof een Hert met haar jong. Het was niet duidelijk wie het meest verbaast was, het hert met haar jong, of de groep wandelaars, onder aanvoering van ranger Jim. Jim kreeg, nadat hij het had voorgedaan, een jonge vrouw zover om op de rotsbodem een deuntje te kloppen. Wij moesten dan raden welke melodie er geklopt werd. Jim toonde ons Suprise Arch, en Arch in the Rock. Vanaf vandaag was ons duidelijk dat een Arch tenminsten 3 feet long moest zijn, om zich een Arch te mogen noemen. Het geeft niet in welke richting deze maat genomen wordt. Wat een avontuur was dit, en wat een grootse uitleg door een zeer enthousiaste ranger, genaamd Jim. En dat allemaal voor het luttele bedrag van 6 dollar. Toen we eindelijk door Jim uit het doolhof werden gebracht begon het al donker te worden. Het was te laat voor de zonsondergang, want deze was al voorbij. Tijdens onze uittocht hadden we een blik kunnen werpen op de schaduwen welke door de ondergaande zond over de Fiery Furnace vielen. De terugtocht was weer de moeite waard met b.v. de Court House Towers, met de Drie Gossips, allemaal nog nagloeiend van de hete zon welke er de hele dag op had staan branden. Maar wat een dag was dit geweest, een dag die werd afgesloten met een diner in ons welbekende "Mac Donalds". En daarna was het vroeg naar bed, want morgen was het vroeg op voor ons volgende avontuur, "Needles".