Het Gerletho team
In mei 2018 liep ik, samen met mijn wandelvriend Leo, mee in de 75e Wandeldiedaagse van Zuidlimburg.
Het zou de laatste keer zijn dat deze wandeling werd georganiseerd. Maar dat konden we toen nog niet
weten. Hieronder volgt een verslag van een stukje van deze wandel-driedaagse. En wat daarna allemaal
gebeurde.
Ich koom va Palemig, en neet van d’r Sjeet. Ich bin inne zandhaas..
Doa lup ing madam, mit un plaat op d’r ruk.
Ich wil geer weete wat doa op sjteet.
We zijn juist vertrokken na een flinke pauze in het plaatsje Rimburg (of moet
ik Ubach over Worms zeggen). De stijve spieren beginnen weer los te raken.
Voor me loopt een mevrouw die een tekst achter op haar rug heeft gespeld.
Een man loopt naast haar. Natuurlijk wil ik weten wat de inhoud is. Een
carnavalsliedje?
Dus versnel ik even en spreek de ‘jonge’ dame aan. Even later heb ik de
beurs al in de hand en heb ik een wit frutseltje gekocht. Ook Leo mijn
wandelmaat trekt de beurs. Voor het goede doel? Nee. Of toch wel. Voor ALS.
We raken in gesprek, zij vertelt over
ALS, over Mien. En ik vertel over
ALS en over de geslaagde
fondsenwerving van Annie, mijn
vrouw en maatje. Het beeld van mijn
schoonzus Lianne zie ik daarbij
steeds voor me. En ik vertel over
Dries, de bedrijfsarts die ook aan
ALS is overleden.
Als de eerste dag van de 75e wandelronde van Zuid Limburg
ten einde is, en we tevreden achter een Limburgs biertje zitten
zie ik de jongedame en haar wandelpartner weer terug. De
dame vertelt dat ze blij verrast was met deze ‘toevallige’ ontmoeting. Ik beloof haar dat, als ik het
frutseltje aan iemand kwijt kan, ik morgen nog een frutseltje bij haar kom kopen.
De tweede wandeldag is er een van veel regen. Op de modderige paadjes proberen we al glibberend
en schuivend ons evenwicht te houden. Kan Limburgse klei zo vettig zijn? Ik zing. ‘En van je hela hola
hou de moed er in’. Onhoorbaar voor de andere wandelaars, want ik kan niet zingen.
Tijdens de rustpauze bij de controleposten worden de stukken vlaai, vermengt met regenwater, naar
binnen gewerkt. En snel worden de spieren weer aan het werk gezet door onze hersenen en schuiven
we verder door het Zuid-Limburgse Heuvelland.
Ook verregende wandeldagen hebben een einde, en in de
Spuiklep lin Heerlen leveren we wat consumptiebonnen in voor
extra Limburgs vocht. ‘Unne Sjoes’, een Limburgs biertje met
een roestige kleur. Lekker. Ha, daar zie ik de ALS-madam van
gisteren binnen komen. Ik koop nog twee frutseltjes van haar,
een roze en een zwarte. Ik krijg haar email adres en een klein
foldertje. Daarop lees ik dat het echtpaar Gertie en Leo Thomas
als tegenprestatie op 31 mei de Mont Ventoux gaan beklimmen.
Voor Mien, Dré, Jos, Roger en Truus.
Er schuift nog een echtpaar aan. Ook zij hebben een frutseltje
kunnen bemachtigen. En Huijbergen kennen ze ook al. De
broer van de vrouw woont in het broederhuis in Huijbergen. Er
word een ‘selfie’ van mij gemaakt en die word naar Huijbergen verstuurd.
Op de laatste dag van de wandel driedaagse zien we Gertie en Leo (Lei) terug bij de laatste
controlepost in Klimmen. Gertie heeft een doorschijnende poncho aan en op haar rug hangt nog steeds
de ALS tekst. Helaas niet zo goed leesbaar als zaterdag. Ik help haar uit haar plastiek cocon, waardoor
haar bril haast van haar neus valt. Oei, sorry, dat is nu het gevolg van mijn onhandig gebruik van mijn
spieren. Maar ik kan mijn spieren in elk geval nog gebruiken.
Ik beloof haar dat ik haar het verslag opstuur van de lezing die Lianne in Huijbergen over ALS heeft
gehouden. ‘Ik beantwoord elke email’ zegt Gertie nog als we vertrekken voor het laatste stukje van de
wandeling, Klimmen-Heerlen.
Mijn broer Martin wacht ons op bij binnenkomst in Heerlen. En in de Spuiklep genieten we nog na van
de zonnestralen die ons gedurende de laatste uren van de wandeling hebben verwarmd. En drinken nog
een paar Sjoes voordat we in de auto stappen. Een mooie wandel driedaagse in het ‘Sjoene’ Limburg is
voorbij.
Zo en nu nog die informatie opsturen naar die bergbeklimmers uit ‘Sjaesberg’.
Opmerking: Zover het wandelverslag van de laatste wandel-driedaagse van Zuid Limburg,. Lees
hieronder hoe het verder ging met Gertie en Leo.
De beklimming van de Mont Ventoux
Het Gerletho-team (naam voor de A.L.S. sponsor actie van Gertie en Leo) had al meer dan de geplande
3000 Euro sponsorgeld verzameld. Vlak voor hun tegenprestatie, kuieren naar de de top va nde kale berg
deden mijn zwager Frans en ik ook wat in de Gerletho sponsor-pot. Voor mij was het bedrag symbolisch.
Het bedrag was gerelateerd aan de dag dat mijn Annie op weg ging naar haar dochter. Haar grote sprong in
het duister. Of is het een stap naar het licht? Het bedankje van Gertie was allerhartelijkst.
Eind mei Ik kreeg ik een berichtje van Gertie. Ze hadden de berg verkend, en
waren klaar voor hun tegenprestatie. De Gerletho teller had haast 6000 Euro
bereikt. Een mooie gelegenheid voor mij om er 6000 Euro van te maken.
Helaas maakte het weer de ‘beklimming’ van de Mont Ventoux, op 31 mei,
onmogelijk. Voor de veiligheid werd een andere kolos gekozen. Maar
halverwege de tocht werden de lopers ook van de berg geplukt. Het was te
gevaarlijk om door te gaan. Een enorme teleurstelling voor de kranige
Gerletho’s.
Mijn email, dat ik de tegenprestatie ‘geslaagd’ vond, en het echtpaar
Thomas feliciteerde met hun ‘beklimming’ was geen troost voor ze. De
volgende dag gingen Gertie en Leo toch omhoog naar de Mont Ventoux, 21
km klimmen. Natuurlijk kwamen ze boven. En omlaag lopen kon er ook nog
wel bij. Als dank aan al hun sponsoren.
Een paar weken later was ik weer in Zuid Limburg. Bij die gelegenheid liet ik
een bloemetje bezorgen bij Gertie en Leo. De brief die ik erbij deed was in het
engels en was ‘anoniem’. Gertie heeft er een paar dagen niet van kunnen
slapen.
Helaas ging het verkeerd tijdens de Heuvelland-Verdaagse. We zouden elkaar ontmoeten in Vilt op de
laatste dag van dit vierdaagse wandelspektakel. De mensenmassa daar gooide roet in het eten. Misschien
komt er nog een mogelijkheid Gertie en Leo nog eens te ontmoeten. Dan kan ik vragen stellen over de
naam Starmans. Die schijnt in hun familie voor te komen. Maar ook in mijn stamboom is deze naam te
vinden.
Misschien hebben we wel dezelfde voorouders, en hebben we het wandelen van hun ‘geërfd’
Persoonlijke beleving
Een stukje van Gertie, geschreven
voor de krant.
Bijna is het zover!
Donderdag 31 mei ga ik en mijn
man deelnemen aan de A.L.S.-
actie op de Mont Ventoux in
Frankrijk. Een grote uitdaging
met een geweldig doel: gelden
verzamelen om de ziekte A.L.S. de
wereld uit te trappen. Wandelaars,
joggers en fietsers laten zich
sponsoren en het ingezameld geld
wordt voor 75% bestemd voor
onderzoek en voor 25% voor
hulpmiddelen.
Begin dit jaar moest een goede
vriend, Mien, de strijd opgeven. Bij
de crematie verzamelde de familie
een groot bedrag, dat zij door mij
wilden laten storten op de rekening
van de stichting A.L.S. Zij wisten,
dat ik in het verleden meerdere
malen op de Vierdaagse Nijmegen
aan sponsorlopen had
deelgenomen. In vier jaren tijd wist
ik ruim zeven duizend euro te
vergaren.
Maar nu werd dit bedrag de basis
om mijn droom waar te maken.
Nog een laatste keer iets
betekenen voor de stichting.
Natuurlijk wilde mijn man mij
vergezellen. Dat betekende, dat
we dit basisbedrag minimaal
moesten aanvullen tot de
verplichte inschrijving ad 3000
euro. Daarna zouden we wel
verder zien. Ik ben al tijden druk
bezig om gelden in te zamelen.
Mede namens Leo hoop ik, dat we
in de korte tijd, die we nog te gaan
hebben, meer mensen kunnen
overtuigen van mijn doel. Op de
website,kan iedereen de verhalen,
die ik geschreven heb over de
vorderingen van de actie, lezen.
Daarop is te zien hoe hoog het
inmiddels al gedoneerde bedrag
van ruim 150 bezoekers van de
site is.
Het zou voor ons een geweldige
afsluiting zijn van vijf jaar actief
sponsor lopen voor ALS, als er nog
wat mensen overtuigd raken van
ons doel en aansluiten bij onze
sponsoren. Ik ga in alle geval
meedoen met de Tour du ALS,
door omhoog te wandelen op de
Mont du Ventoux. Een klim van
twintig kilometer met een
stijgingspercentage van gemiddeld
twaalf procent.
Opmerking. De website waarover
Gertie het heeft in dit artikel
bestaat niet meer. Helaas