Het Jabikspaad
Het jabikspaad is de naam voor een wandeling van ongeveer 150 kilometer. De wandeling start in Sint Jacobiparochie in Friesland. Het eindpunt van de wandeling is het oude hanzestadje Hasselt in Overijssel. Sint Jacobiparochie is voor menig pelgrim in Nederland het beginpunt van de pelgrimage naar Santiago de Compostela. De plaats wordt daarom ook wel Santiago aan het Wad genoemd. Ook voor ons werd Sint jacobiparochie de startplaats. Iets in mij dwong me ertoe om 24 maart te prikken als datum voor de Jabikspaad wandeling. Die datum is speciaal. Op die dag is Annie jarig. Dit jaar zou ze 71 jaar jong zijn. Helaas is ze op reis naar haar dochter en komt niet meer terug. En op deze dag wou ik op reis zijn. Vrijdag 23 maart vertrokken we om 8 uur naar dat dorp in Friesland. We, dat zijn René Vanhout ,zijn vrouw May Boden en ik. In de buurt van Zwolle was het de beurt aan René om zijn stuurmanskunsten te vertonen. Ik had het eerste stuk gereden. Zonder problemen, en zonder files. Onze planning voor de eerste etappe van onze Camino zag er als volgt uit: • Naar St. jacobiparochie, en daarna wandeling naar Franeker (16,5 km). • Franeke-Irnsum (30 km) • Irnsum-Wolvega (30 km) • Wolvega-Blokzijl (30 km) • Blokzijl-Hasselt (30 km) Een paar dagen voor het vertrek bedacht ik dat, als we in Wolvega zouden zijn, we een bezoekje konden brengen aan mij vriend Joeke en zijn vrouw Marry in Oldeberkoop. Een mailtje was voldoende om te weten dat we welkom waren Ik was nog nooit in Friesland geweest, maar had wel door dat het een vlakke wandeling zou worden. En als er water genoeg is voor de Elfstedentoch van Friesland, dan zouden we wel genoeg water tegenkomen. Dat bleek aardig te kloppen, water genoeg, daar in het noorden. Twee weken voordat we begonnen aan het Jabikspaad kwam de 7e herziene druk van de wandelroute (en fietsroute) uit. Ik werd hiervan keurig op de hoogte gebracht door Janneke van de Stichting Jabikspaad Fryslân. Net op tij kon ik twee boekjes bestellen bij de uitgever in Gorredijk (Bonmeer). De wandelgids ‘het Jabikspaad’ was voortdurend onze gids. Zonder dit boekje zou de wandeling problematisch zijn geweest. Niet altijd was de te volgen route gemarkeerd. En vaak was het noemen van een straat onvoldoende voor het volgen van de juiste route. ‘Rechtsaf de Molenstraat volgen tot de molen’ is onvoldoende als de naam van de straat ontbreekt en geen molen te zien is. Natuurlijk zijn we een aantal keren ‘verkeerd’ gelopen. De oorzaak was niet altijd hetzelfde. Soms kletsten May en ik teveel, soms waren de aanwijzingen in onze reisgids onvoldoende. Gelukkig zijn er dan vriendelijke Friezen te vinden die je op het rechte pad terugbrengen. De weergoden waren ons goed gezind, ook al was het soms buffelen tegen de snijdende koude wind uit het oosten. Met uitzondering van een flinke bui bleef het droog. En die paar spetters onderweg tellen we natuurlijk niet mee. Grouw en grijs was het wel, en soms ook erg mistig. Gelukkig scheen ook de zon nog een beetje, vooral tijdens het trajekt van Kalenberg naar Blokzijl en Sint Jansklooster. Het Jabikspaad lopen ‘buiten het seizoen’ is niet voor iedereen bestemd. Voor wandelaars die houden van een lekker kopje koffie of thee zijn maar weinig pleiserplaatsen te vinden langs de route. En voor stappers zoals wij, die op werkdagen lopen, blijven veel stempelposten gesloten. Zeker die in een café, restaurant of hotel. Dubbel pech, geen koffie, en geen stempel, en al helemaal niet in de morgenuren. Beklaag ik me nu? Nee natuurlijk niet. May en ik hebben genoten van elke stap die we op het Jabikspaad hebben gezet. Onze overnachtingsadressen waren prima, dankzij de stichting ‘De Vrienden van de Fiets’. Maar ook dankzij de goede zorgen van oinze verzorger René, die onze slaapspullen van dag tot dag meenam naar het volgende logeeradres. Onze eerste stappen, op weg naar Santiago zitten er op. Over een paar weken komen we weer terug naar de plek waar we gestopt zijn. Hasselt in Overijssel. En we beginnen dan met het halen van een stempel in het voormalige stadhuis van Hasselt. Want dat gebouw gaat pas weer open op 1 april. En dat is geen mop.
Het Jabikspaad
Het jabikspaad is de naam voor een wandeling van ongeveer 150 kilometer. De wandeling start in Sint Jacobiparochie in Friesland. Het eindpunt van de wandeling is het oude hanzestadje Hasselt in Overijssel. Sint Jacobiparochie is voor menig pelgrim in Nederland het beginpunt van de pelgrimage naar Santiago de Compostela. De plaats wordt daarom ook wel Santiago aan het Wad genoemd. Ook voor ons werd Sint jacobiparochie de startplaats. Iets in mij dwong me ertoe om 24 maart te prikken als datum voor de Jabikspaad wandeling. Die datum is speciaal. Op die dag is Annie jarig. Dit jaar zou ze 71 jaar jong zijn. Helaas is ze op reis naar haar dochter en komt niet meer terug. En op deze dag wou ik op reis zijn. Vrijdag 23 maart vertrokken we om 8 uur naar dat dorp in Friesland. We, dat zijn René Vanhout ,zijn vrouw May Boden en ik. In de buurt van Zwolle was het de beurt aan René om zijn stuurmanskunsten te vertonen. Ik had het eerste stuk gereden. Zonder problemen, en zonder files. Onze planning voor de eerste etappe van onze Camino zag er als volgt uit: • Naar St. jacobiparochie, en daarna wandeling naar Franeker (16,5 km). • Franeke-Irnsum (30 km) • Irnsum-Wolvega (30 km) • Wolvega-Blokzijl (30 km) • Blokzijl-Hasselt (30 km) Een paar dagen voor het vertrek bedacht ik dat, als we in Wolvega zouden zijn, we een bezoekje konden brengen aan mij vriend Joeke en zijn vrouw Marry in Oldeberkoop. Een mailtje was voldoende om te weten dat we welkom waren Ik was nog nooit in Friesland geweest, maar had wel door dat het een vlakke wandeling zou worden. En als er water genoeg is voor de Elfstedentoch van Friesland, dan zouden we wel genoeg water tegenkomen. Dat bleek aardig te kloppen, water genoeg, daar in het noorden. Twee weken voordat we begonnen aan het Jabikspaad kwam de 7e herziene druk van de wandelroute (en fietsroute) uit. Ik werd hiervan keurig op de hoogte gebracht door Janneke van de Stichting Jabikspaad Fryslân. Net op tij kon ik twee boekjes bestellen bij de uitgever in Gorredijk (Bonmeer). De wandelgids ‘het Jabikspaad’ was voortdurend onze gids. Zonder dit boekje zou de wandeling problematisch zijn geweest. Niet altijd was de te volgen route gemarkeerd. En vaak was het noemen van een straat onvoldoende voor het volgen van de juiste route. ‘Rechtsaf de Molenstraat volgen tot de molen’ is onvoldoende als de naam van de straat ontbreekt en geen molen te zien is. Natuurlijk zijn we een aantal keren ‘verkeerd’ gelopen. De oorzaak was niet altijd hetzelfde. Soms kletsten May en ik teveel, soms waren de aanwijzingen in onze reisgids onvoldoende. Gelukkig zijn er dan vriendelijke Friezen te vinden die je op het rechte pad terugbrengen. De weergoden waren ons goed gezind, ook al was het soms buffelen tegen de snijdende koude wind uit het oosten. Met uitzondering van een flinke bui bleef het droog. En die paar spetters onderweg tellen we natuurlijk niet mee. Grouw en grijs was het wel, en soms ook erg mistig. Gelukkig scheen ook de zon nog een beetje, vooral tijdens het trajekt van Kalenberg naar Blokzijl en Sint Jansklooster. Het Jabikspaad lopen ‘buiten het seizoen’ is niet voor iedereen bestemd. Voor wandelaars die houden van een lekker kopje koffie of thee zijn maar weinig pleiserplaatsen te vinden langs de route. En voor stappers zoals wij, die op werkdagen lopen, blijven veel stempelposten gesloten. Zeker die in een café, restaurant of hotel. Dubbel pech, geen koffie, en geen stempel, en al helemaal niet in de morgenuren. Beklaag ik me nu? Nee natuurlijk niet. May en ik hebben genoten van elke stap die we op het Jabikspaad hebben gezet. Onze overnachtingsadressen waren prima, dankzij de stichting ‘De Vrienden van de Fiets’. Maar ook dankzij de goede zorgen van oinze verzorger René, die onze slaapspullen van dag tot dag meenam naar het volgende logeeradres. Onze eerste stappen, op weg naar Santiago zitten er op. Over een paar weken komen we weer terug naar de plek waar we gestopt zijn. Hasselt in Overijssel. En we beginnen dan met het halen van een stempel in het voormalige stadhuis van Hasselt. Want dat gebouw gaat pas weer open op 1 april. En dat is geen mop.
